Malaysia Merdeka 55 Tahun Janji Di tepati?

31 Ogos akan sentiasa menjadi hari istimewa seperti 16 september dan sudah tiba masanya untuk kita semua untuk meraikan.

HARI adalah Hari Kebangsaan kita, walaupun untuk Sarawak walaupun ia sebenarnya mendapat kemerdekaan daripada British pada 22 Julai, 1963.

Tetapi entah bagaimana memanggil Ogos 31 hanya Hari Kebangsaan kita mendustakan kepentingan tarikh tersebut kerana ia adalah, bagi semua maksud dan tujuan, Hari Kemerdekaan kita.

Walaupun semenanjung atau Malaya mendapat kemerdekaan daripada British pada hari itu pada tahun 1957, Sabah juga mendapat kemerdekaan pada tarikh yang sama tetapi enam tahun kemudian.


Bangga menjadi rakyat Malaysia: Mari kita berdiri bersama-sama dan meraikan ulang tahun ke-55 kemerdekaan negara kita.
Walau bagaimanapun, sebagai sebuah negara merdeka, kita akan menyambut ulang tahun ke-55 kami hari ini dan pada 16 Sept, kita akan menyambut ulang tahun ke-49 kami pembentukan Malaysia apabila Sabah dan Sarawak menyertai persekutuan.

Ini bermakna kita mempunyai 15 hari untuk meraikan pembentukan Malaysia.

Ia tidak boleh menafikan bahawa menjelang tahun ini Hari Merdeka kelihatan agak disenyapkan dan bukan sebagai besar sebagai kali sebelumnya. Ia mungkin kerana ia datang begitu sahaja selepas Hari Raya Aidil Fitri dengan kebanyakan kita masih pulih dari cuti panjang.

"Ia adalah sambutan keletihan," kata rakan sekerja ketika ditanya tentang Merdeka agak tenang.

Walau bagaimanapun, saya mengesyaki, dan ramai daripada anda akan bersetuju, bahawa ulang tahun ini adalah deafeningly senyap kerana kita telah menjadi begitu dibahagikan dan segala-galanya telah menjadi begitu dipolitikkan bahawa kita tidak mempunyai apa-apa untuk meraikan.

Atau lebih teruk lagi, ramai di antara kita telah menjadi takut untuk meraikan.

Adakah kita menjadi takut untuk menunjukkan semangat patriotisme kita kerana kita takut dikritik? Pernahkah kita menjadi takut untuk menunjukkan kebanggaan dan kegembiraan kita sebagai rakyat Malaysia kerana kita sentiasa diberitahu bahawa tiada apa-apa untuk meraikan?

Atau ia mungkin bahawa kita telah menjadi begitu kecewa tentang menjadi rakyat Malaysia?

Saya percaya bahawa negara kini berada di persimpangan yang serius dan ini adalah satu keadaan yang kita tidak pernah sebelum ini, tidak walaupun dalam hari-hari yang gelap Darurat atau Mei 13.

Pada tahun 1969, kita telah 12 tahun sebagai sebuah negara merdeka dan kurang daripada enam sebagai sebuah negara.

Sejarah akan menunjukkan bahawa negara datang sendiri selepas hari-hari yang gelap kerana kebanyakan orang mahu pulih daripada kebencian dan kesangsian yang disemai oleh pertempuran selepas pilihan raya umum.

Ramai orang ingin menarik persamaan antara apa yang berlaku pada tahun 1969 kepada apa yang berlaku pada tahun 2008 dan dalam kedua-dua kali parti pemerintah tidak sangat buruk untuk perasaan membosankan berbanding Hari Kebangsaan.

Terdapat juga mereka yang cuba untuk menggunakan apa yang berlaku dalam peristiwa 13 Mei untuk menimbulkan rasa takut di kalangan orang ramai dengan kedatangan GE 13.

Tetapi ini tidak boleh jauh dari kebenaran kerana kita adalah tempat sebagai lapar kerana bapa dan datuk kita berada dalam tahun 1969 dalam mahu menjadi rakyat Malaysia.

Ya, sesetengah meninggalkan negara ini untuk Australia dan England, memetik diskriminasi, tetapi banyak lagi yang tinggal kembali untuk berjuang untuk tempat mereka di bawah matahari Malaysia dan apabila masa ledakan negara datang dalam tahun 1980-an dan 1990-an, kebanyakan mereka meraih ganjaran sebagai rakyat Malaysia.

Ramai jutawan hari ini, dan juga beberapa jutawan, berhutang nasib mereka ke semasa ledakan itu.

Ya, beberapa orang-orang ini tidak layak wang yang mereka ada, tetapi tiada siapa yang boleh menafikan bahawa kita semua bekerja keras dalam kedua-dua dekad.

Kami bukan sahaja sebuah negara yang muda (55 hanya anak kecil sejauh negara pergi) tetapi juga satu yang agak kecil. Semua ia mengambil masa bagi kita untuk berjaya adalah lebih sedikit daripada separuh daripada kita bekerja keras. Dalam nada yang sama, ia akan mengambil masa untuk kita gagal adalah lebih sedikit daripada separuh kita untuk menjadi slackers.

Tetapi malangnya, kini pada tahun 2012, kita telah menjadi negara daripada moaners dan groaners. Sebaliknya menjadi proaktif, kami menikmati mengambil ke Internet untuk merungut dan mengadu tentang segala-galanya - daripada ibu, bapa, adik-beradik, bos dan rakan-rakan untuk seluruh negara kita.

Sudah tentu, kita kini boleh mengadu sangat kuat kerana kita mempunyai alat untuk berbuat demikian tetapi itu tidak bermakna bahawa kita tidak mahu bekerja keras untuk membuat kerja negara kita.

Kita tidak harus membenarkan semua mengadu untuk mengalihkan perhatian kita dari hakikat bahawa kita masih perlu bekerja keras untuk membuat kemajuan Malaysia.

Dan kita juga harus tidak akan diselubungi oleh aduan kami sehingga kita tidak meraikan SEMUA pencapaian kami. Hak untuk mengadu tidak bermakna tidak ada sebab untuk meraikan.

Kita perlu meraikan bahawa kita masih rakyat Malaysia.

Kita perlu meraikan yang kita suka makanan antara satu sama lain.

Kita patut meraikan bahawa kita telah dilakukan dengan baik dalam 55 tahun yang lalu.

Kita patut meraikan bahawa kita boleh melakukan yang lebih baik dalam tempoh 55 tahun akan datang.

Kita perlu meraikan bahawa kita mempunyai hak dalam pilihan raya umum akan datang untuk memilih siapa yang kita mahu untuk mewakili kita.

Kita patut meraikan kerana kita boleh.


Post Tag: Nuffnang Advertlets Google AdSense Bidvertiser Santai merdeka malaysia